Παρουσίαση

Με την ενεργό συμμετοχή όλων μπορούμε να συνδιαμορφώσουμε ένα ανεξάρτητο έντυπο που δεν θα προσβάλλει ούτε την αισθητική μας, ούτε την νοημοσύνη μας. Σε μια περίοδο όπου τα Μ.Μ.Ε. συναγωνίζονται στην αναξιοπιστία και την ευτέλεια, στον έντυπο και ηλεκτρονικό κανιβαλισμό εμείς, επιμένουμε να πιστεύουμε ότι ο Τύπος είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήσουμε αμαχητί στους εργολάβους, στους υπαλλήλους τους ή στα τσιράκια τους. Κάποιοι -λίγοι αριθμητικά- παραπονέθηκαν επειδή είμαστε -λένε- κάπως ... θυμωμένοι! Μπορεί να έχουν δίκιο αν και δεν έχουμε λόγους να είμαστε χαζοχαρούμενοι, δηλαδή υποτελείς μιας “λάϊφ στάιλ” ομηρείας. Εάν συμβαίνουν όμορφα πράγματα να τα επισημάνουμε, να τα αναδείξουμε, και να μαθητεύσουμε πλησίον τους. Μέχρι όμως να συμβεί αυτό καλό είναι να μην ξεχνάμε τα αυτονόητα: πρωταρχική δουλειά της σοβαρής δημοσιογραφίας είναι ο έλεγχος της εξουσίας και όχι η διασκέδαση του αναγνώστη. Η “πολιτική ορθότητα” και η “ουδετερότητα” αρμόζει ή σε δειλούς ή σε ανθρώπους χωρίς άποψη. Είναι προφανές, νομίζουμε, ότι δεν θέλουμε να είμαστε τίποτα από τα δυο. Στον χώρο του καλού και του κακού τύπου εμείς διαλέξαμε να είμαστε με τους πρώτους.


ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΕΜΑΣ
(ανθολόγηση αποσπασμάτων)

[…] Οι «όλοι ίδιοι» δυναστεύουν την Ελλάδα, αλλά η Ελλάδα δεν τελειώνει στις δυναστείες της «Διαπλοκής», στις χαβούζες της τηλεοπτικής ατιμίας. Οι αντιστάσεις φθίνουν, αλλά δεν εκλείπουν. Όχι για ψευτοπαρηγόρια και παραισθησιογόνο «αισιοδοξία», μόνο για στήριξη όσων αντιστέκονται, όσων επιμένουν, να μνημονεύουμε απόηχους ήθους Διονυσίου Σολωμού και Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη. Πένες νεανικής, λαμπικαρισμένης καθαρότητας και κριτικής ευτολμίας, γλώσσα που παλεύει ακόμα για ποιότητα έκφρασης και σήμανση των ζωτικών για την ανθρωπιά του ανθρώπου προτεραιοτήτων.[…].

Χρήστος Γιανναράς, εφ. Καθημερινή



[…] Νάτο λοιπόν το manifesto με το καλαίσθητο εξώφυλλό του και τις πλούσιες μεγάλες, φαιοκίτρινες σελίδες του στον πρώτο του διάπλου: έντονα πολιτικό, θυμωμένο για κάποιες πλευρές της ελληνικότητας, επικριτικό προς το απελθών κόμμα, αλλά και ικανό για βαθιές τομές στο πεδίο της κουλτούρας και του πολιτισμού, με συνεργάτες καλούς, που έχουν πολλά να πουν, χωρίς εκκωφαντικά σαλπίσματα. […].

Περιοδικό ΑΝΤΙ


[…] Ενδιαφέρον και με καλή εικονογράφηση […].

εφ. ΕΠΟΧΗ


[…] Στο αποξεραμένο τοπίο, λόγω της ασύστολης εμπορευματοποίησης του περιοδικού τύπου, προστίθεται ένα περιοδικό με αρκετές φιλοδοξίες και με πρόσωπο που μέχρι τώρα έχει ξαφνιάσει ευχάριστα. […].

εφ. Χριστιανική


[…] Πρόκειται για μια εξαίρετη δημοσιογραφική απόπειρα, αδέσμευτη, έντιμη, έξω από κυκλώματα και κύκλους διαπλεκόμενους. Με γραφή και άποψη «αιρετική» μα θαρραλέα και (σωστά) πατριωτική. Άρα … δύσκολη. Αξίζει τη στήριξή μας. […].

ΤΟ ΠΑΡΟΝ της Κυριακής


[…] κείμενα και φωτογραφίες σπάνιας ομορφιάς και ευπρόσδεκτης έντασης. […].

City press


Μια επιθεώρηση για την ελεύθερη σκέψη, πολιτική ή μη. Γυρίζει τα πράγματα από την ανάποδη και τα αντικρίζει όπως είναι, ψυχρά και ρεαλιστικά, χωρίς ανάγκη εξωραϊσμού. Με τη μορφή μανιφέστου γράφει για τα στημένα πολιτικά παιχνίδια, τα γκλάμορους φεστιβάλ, την Ιστορία. Πολύ πετυχημένη η στήλη “Αλφάβητο” (αφορισμοί και σχόλια). […].

πρώτο ΘΕΜΑ